Gabriel Stybicz urodził się 8 marca 1882 roku w Umianowicach, w ówczesnym powiecie pińczowskim. Był synem służącego we dworze, włościanina,  Jakuba Stybicza oraz Franciszki z Wodzińskich. Miejscowy ksiądz, Michał Wilamowski, 9 marca 1882 roku, zanotował w księdze parafialnej, pod numerem sześćdziesiątym czwartym: „Działo się we wsi Kije dnia 25 lutego/9 marca 1882 roku o godzinie 2 po południu. Stawił się osobiście Jakub Stybicz lat 48 włościanin służący dworski , w obecności Andrzeja Wodzińskiego lat 55 i Michała Kuśmiercha lat 36 włościan rolników ze wsi Wola Żydowska, i okazał nam dziecię płci męskiej oświadczając, że urodzone zostało w Umianowicach w dniu wczorajszym, o godzinie 7 po południu, przez jego ślubną żonę Franciszkę z Wodzińskich lat 30 mającą. Dziecięciu temu przy chrzcie świętym odprawionym dzisiaj przez księdza niżej podpisującego się, dano imię Gabriel, a chrzestnymi jego byli: Wawrzyniec Wodziński z Woli Żydowskiej i Jadwiga Jandałowa z Lipnika.”

Urodzony w parafii Kije, Gabriel, przeprowadził się do Zagłębia, które z powodu odkrycia w XIX wieku pokładów węgla, przeżywało duży napływ nowej ludności. Gabriel zamieszkał w najstarszym mieście Zagłębia – Czeladzi, gdzie pracował jako robotnik (według przekazów rodzinnych prawdopodobnie jako górnik). Prawdopodobnie tam poznał swoją przyszłą żonę, urodzoną w Stopnicy, a zamieszkałą w Będzinie Mariannę Plisak. Zawarli  związek małżeński dwudziestego pierwszego lutego tysiąc dziewięćset piątego roku w kościele parafialnym pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej w Będzinie. Ślubu udzielił im miejscowy proboszcz, ksiądz kanonik Teodor Czerwiński. Gabriel i Marianna doczekali się czterech synów (Józef ur. 1905 r., Leon ur. 1909 r., Mieczysław ur. 1911 r. oraz Jan ur. 1922 r.) oraz jednej córki, Józefy, urodzonej w 1920 roku w Rzędowicach.

Prawdopodobnie po roku 1911, Gabriel emigrował do Stanów Zjednoczonych. Jaki był powód emigracji? Dziś trudno ocenić, lecz najprawdopodobniej była to emigracja w celach zarobkowych. Zamieszkał on w Detroit, w stanie Michigan, gdzie znalazł pracę jako elektrotechnik w fabryce Forda.

W 1917 roku, na terenie Republiki Francuskiej, została sformowana Armia Polska we Francji (zwana także Błękitną Armią lub Armią Hallera). Trzon nowo powstałej armii tworzyli polscy emigranci we Francji, Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie, którzy odpowiedzieli na apel Ignacego Jana Paderewskiego. W dniu 20 marca 1918 roku, przebywający w Stanach Zjednoczonych, Gabriel Stybicz zgłosił się na ochotnika w korpusie uzbrojenia w Detroit. Według dokumentów Stybicz, trafił do oddziałów formowanych w obozie Sillé-le-Guillaum. Według przekazów rodzinnych, Gabriel Stybicz, walczył wraz z 1 Pułkiem Strzelców Polskich z Niemcami na froncie zachodnim w Wogezach i Szampanii.

Po zakończeniu Wielkiej Wojny, żołnierze Hallera wrócili do ojczyzny, która po  latach zaborów odzyskała upragnioną niepodległość. Według przekazów rodzinnych, Gabriel jako bohater wojenny, miał możliwość uzyskania dużego gospodarstwa na wschodzie kraju. Stybicze osiedli się na ziemi Proszowskiej, początkowo w Rzędowicach, później w Kowarach by ostatecznie zamieszkać w Proszowicach, gdzie Gabriel pracował jako znany w okolicy ślusarz.

Bohater Wielkiej Wojny, StrzelecGabriel Stybicz zmarł 19 września 1937 roku w Proszowicach, gdzie został pochowany na lokalnym cmentarzu parafialnym.

 

Biogram sporządzony przy pomocy wnuka, Krzysztofa Pomykalskiego.

 

Opracował: Mateusz Serwatowski

_________________

Bibliografia:
1) wbh.wp.mil.pl
2) pl.wikipedia.org
3) genealodzy.pl
4) geneteka.genealodzy.pl