Jan Stanisław Sadowski urodził się 8 września 1902 roku, w Proszowicach. Był synem rzeźnika, Andrzeja Sadowskiego oraz Antoniny, z domu Łakomskiej. Rodzice Jana pobrali się 6 lutego 1900 roku w kościele parafialnym w Proszowicach – oboje pochodzili z mieszczańskich rodzin proszowskich. Doczekali się pięciorga dzieci. Czterech córek: Heleny, Longiny, Feliksy Bronisławy (zmarła niedługo po urodzeniu) oraz ponownie Feliksy. Jedyny syn miał na imię Jan Stanisław. Rodzina Sadowskich mieszkała w Proszowicach przy ulicy Źródlanej. W latach 30-tych XX wieku, gdy już dzieci zdążyły opuścić rodzinny dom, Sadowscy wynajmowali jedną z izb w domu pod Szkołę Powszechną w mieście. Jan Sadowski po ukończeniu szkoły elementarnej w rodzinnej miejscowości postanowił kontynuować naukę w Gimnazjum w Miechowie.
Jedyny syn Andrzeja i Antoniny Sadowskich, 16 sierpnia 1920 roku postanowił wstąpić jako ochotnik do Wojska Polskiego. W tym czasie II Rzeczpospolita była w stanie wojny z Rosyjską Federacyjną Socjalistyczną Republiką Radziecką. Młody Proszowianin, mimo wstąpienia do wojska pod koniec konfliktu, czynnie uczestniczył w walkach, za co został odznaczony medalem za „Wojnę 1918-1921”. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej, Jan Sadowski nie chciał wracać do rodzinnej miejscowości i postanowił związać swoją przyszłość z Wojskiem.
W niedawno utworzonym Wojsku Polskim Jan Sadowski służył w 7 Pułku Artylerii Ciężkiej w Poznaniu. Porucznik artylerii Jan Sadowski 5 listopada 1932 roku został powołany na kurs w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 listopada 1934 roku, z zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych, absolwentom kursu rocznika 1932/34 Wyższej Szkoły Wojennej nadano tytuł naukowy oficera dyplomowanego. Wraz z tytułem naukowym Jan otrzymał awans na stopień kapitana, a także z dniem 30 października 1936 roku objął stanowisko kierownika referatu w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Departamencie Dowodzenia Ogólnego. Prawdopodobnie piastował tę funkcję do wybuchu II Wojny Światowej w 1939 roku.
5 lutego 1931 roku w kościele garnizonowym pod wezwaniem świętej Katarzyny w Toruniu pochodzący z Proszowic Jan Stanisław Sadowski zawarł związek małżeński z Heleną z domu Kędzierską. Z przekazów rodzinnych wiadomo, że mieli oni syna Tadeusza, który po wojnie, odziedziczywszy po swoich dziadkach pole niedaleko miejscowego cmentarza, zjawił się w Proszowicach.
Niestety na dzień dzisiejszy nieznane są losy Kapitana Jana Stanisława Sadowskiego w czasie II Wojny Światowej. W przekazach ustnych w rodzinie Makowskich (siostra Jana, Helena dnia 10 lutego 1923 wyszła za mąż za Antoniego Makowskiego) zachowała się informacja jakoby Jan Sadowski przebywał w którymś z obozów NKWD i tam został zamordowany aczkolwiek nie możemy jednoznacznie ustalić Jego losów.
Kapitan Jan Stanisław Sadowski został odznaczony między innymi: medalem za wojnę 1918-1921, medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości oraz medalem brązowym za wieloletnią służbę.
Opracował: Mateusz Serwatowski
Bibliografia:
1) Praca zbiorowa; W 50-lecie Powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie; Londyn 1969
2) wbh.wp.mil.pl
3) wbc.poznan.pl
4) pl.wikipedia.org
5) genealodzy.pl
