Mieczysław Dudzik urodził się 11 grudnia 1907 roku w Stogniowicach, w powiecie miechowskim (obecnie jest to powiat proszowicki). Był synem pochodzącego z Górki (obecnie Górka Stogniowska) Stanisława Dudzika oraz urodzonej w Stogniowicach Marianny Oziębło. Rodzice Mieczysława pobrali się 4 lipca 1906 roku, w kościele parafialnym w Proszowicach. Doczekali się oni czwórki synów: Mieczysława, Edwarda (urodzonego w 1910 roku), Stanisława (urodzonego w 1918 roku, zmarłego miesiąc po urodzeniu) oraz ponownie Stanisława (urodzonego w 1919 roku).
15 grudnia 1907 roku w kościele parafialnym w Proszowicach odbył się chrzest święty pierworodnego syna Stanisława i Marianny Dudzików. Jak zanotował w księgach parafialnych ówczesny proboszcz ksiądz Bronisław Mieszkowski: „Działo się w Proszowicach 2/15 grudnia 1907 roku, o godzinie 2 po południu. Stawił się Stanisław Dudzik włościanin ze Stogniowic lat 30 mający, w obecności Teofila Słodowskiego lat 26 i Piotra Oziębło lat 40, włościan ze Stogniowic, i okazał nam dziecię płci męskiej oświadczając, że urodzone zostało w Stogniowicach 28 listopada/11 grudnia tego roku, o godzinie 9 wieczorem, prze ślubna jego żonę Mariannę z Oziębłów lat 20 mającą. Dziecięciu temu przy chrzcie świętym odprawionym dzisiaj przez księdza Bolesława Domagalskiego, miejscowego wikarego, dano imię Mieczysław, a chrzestnymi byli: Teofil Słodowski i Karolina Dudzik. Akt ten przeczytany obecnym, a że niepiśmienni, przez nas tylko podpisany został”.
Rodzina Dudzików mieszkała w Stogniowicach pod numerem 38, gdzie do zakończenia II wojny światowej, Marianna prowadziła znaną w okolicy restaurację (po zakończeniu wojny dom został zarekwirowany przez władzę ludową). Mieczysław dzieciństwo spędził w rodzinnych Stogniowicach, gdzie w 1918 roku ukończył sześcio klasową szkołę powszechną. Naukę kontynuował w Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie (obecnie jest to renomowane II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie), które ukończył w 1922 roku. Po zakończeniu nauki od 1923, do 1932 roku (z dwuletnią przerwą (1928-30) prawdopodobnie na zasadniczą służbę wojskową) Mieczysław pracował w Fabryce Maszyn Rolniczych i Przemysłowych w Stogniowicach na stanowisku mechanik – tokarz. Od 1935 do 1939 roku prowadził własny zakład przemysłowy w Proszowicach.
Mieczysław Dudzik nigdy nie założył rodziny. Nie oznacza to jednak, że nie znalazł miłości swojego życia. Za taką można uznać cztery lara młodszą, pochodzącą ze Stogniowic Aleksandrę Gudowską. Młodzi zakochali się w sobie i postanowili resztę życia spędzić razem. Niestety ale rodziny młodych były przeciwne temu związkowi i nie chciały pozwolić na małżeństwo Aleksandrę i Mieczysława. Zdesperowana Aleksandra, która nie wyobrażała sobie życia bez ukochanego, postanowiła popełnić samobójstwo. Rzuciła się się pod nadjeżdżający pociąg. Zmarła kilka dni później w jednym z Krakowskich szpitali, gdzie Mieczysław na łożu śmierci przysiągł jej dozgonną miłość (istnieje wersja, że przed jej śmiercią wzięli ślub w szpitalu). Mieczysław nigdy nie zapomniał o niej, nosząc jej zdjęcie przez całą drugą wojnę światową.
W sierpniu 1939 roku, kapral Mieczysław Dudzik został zmobilizowany do 2 Pułku Lotniczego w Krakowie, gdzie pełnił służbę w personelu naziemnym, w obsłudze samolotów. Po klęsce kampanii obronnej, w październiku 1939 roku, Kapral Dudzik trafił do obozu internowanych w Rumuńskim mieście Călimăneşti. W Rumuńskim obozie spędził rok czasy, gdy w październiku 1940 roku, przez Jugosławię, Grecją oraz Syrię dotarł do Palestyny gdzie dołączył do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich.
W maju 1941 roku urodzony w pod proszowickich Stogniowicach, Kapral Mieczysław Dudzik, znalazł się w centrum szkolenia personelu naziemnego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w Blackpool. Do końca wojny, już w stopniu sierżanta, służył jako radiomechanik w 307 Dywizjonie Myśliwskim Nocnym „Lwowskich Puchaczy”. Można domniemywać, że w późniejszym etapie, mógł być szefem brygady radiomechaników w 307 Dywizjonie.
Po zakończeniu II wojny światowej Dudzik z obawy przed represjami pozostał w Wielkiej Brytanii. Jego obawy nie były bezpodstawne, gdyż jego krewni którzy pozostali w kraju notorycznie byli nękani przez służby ówczesnej władzy. Zamieszkał w Londynie gdzie znalazł zatrudnienie w wojskowych firmach zbrojeniowych. Mieczysław Dudzik zmarł 3 lipca 1966 roku w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach (zginął w wypadku samochodowym, a po śmierci jego mieszkanie zostało splądrowane przez nieznanych sprawców). Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Proszowicach. Został odznaczony między innymi: Brązowym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Lotniczym za wojnę 1939-1945 (trzykrotnie).
Biogram sporządzony przy pomocy krewnych, Janiny Duraj, Marii Duraj oraz Kazimierzowi Dudzikowi.
Opracował: Mateusz Serwatowski
Bibliografia:
1) listakrzystka.pl
2) niebieskaeskadra.pl
3) sobieski.krakow.pl
4) pl.wikipedia.org
5) genealodzy.pl
6) geneteka.genealodzy.pl
