Bohdan Zygmunt Staniewski urodził się 2 maja 1919 roku w Czuszowie, w powiecie miechowskim (obecnie proszowicki). Jego rodzicami byli Józef Bohdan Staniewski, ówczesnego administratora majątku Czuszów, oraz Stanisława Borzuchowska h. Leliwa. Józef i Stanisława doczekali się dwójki dzieci, syna Bohdana oraz córki Anny (urodzonej w 1919 roku). Wkrótce po narodzinach córki, Stachna (tak Stanisławę nazywali najbliżsi) nieoczekiwanie zmarła. Po śmierci żony, Józef, wraz z dziećmi przeprowadził się do Warszawy, gdzie ponownie ożenił się z piętnaście lat młodszą Zofią Kwiatkowską. Z drugą żoną miał córkę Marię (urodzoną w 1928 roku) oraz dwóch synów, Romana (urodzonego w 1923 roku) i Marka (urodzonego w 1929 roku).
Rodzina Staniewskich zamieszkała w podwarszawskich Gołąbkach. To właśnie w tej niewielkiej, podwarszawskiej miejscowości (w 1977 roku Gołąbki zostały włączone do Warszawy, obecnie w dzielnicy Ursus) wychowywał się urodzony w Czuszowie Bohdan. Niedługo przed wybuchem drugiej wojny światowej, Bohdan rozpoczął pracę w nowo utworzonych Polskich Liniach Lotniczych „LOT” – w wydziale Aerofotogrametrycznym w charakterze technika mierniczego. Z powodu wykonywanej pracy o charakterze strategicznym, Bohdan był zwolniony ze służby wojskowej, z tego też powodu nie uczestniczył w kampanii wrześniowej.
Józef Bohdan Staniewski wychował swoje dzieci w duchu patriotycznym. Dlatego też najstarsze dzieci Józefa; Bohdan, Anna oraz Roman nie mogli biernie przyglądać się okupacji ich ukochanej ojczyzny. Najstarszy syn, Bohdan w 1942 roku wstąpił do powołanej w lutym 1942 roku Armii Krajowej. Obrał on pseudonim „Kobuz”. Wiosną 1944 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty. Bohdan Zygmunt Staniewski ps. „Kobuz” walczył w powstaniu w pułku „Baszta”, batalion „Bałtyk” pod dowództwem Eugeniusza Ladenbergera – ps. „Burza”.
Wydarzenia z godziny „W” tak wspomina „Wojtek” – kolega z batalionu „Bałtyk” : „1 sierpnia nasza drużyna specjalna podchorążych, w czwartym plutonie, dostała stosunkowo dobre uzbrojenie, bo wyrzutnię pocisków przeciwczołgowych Piata z sześcioma pociskami! Byłem pierwszym amunicyjnym. Dzidek, pseudonim „Kobuz”, czyli Bohdan Staniewski był celowniczym i „Głaz”, czyli Piotr Haase był drugim amunicyjnym. „Kobuz” miał pistolet „Colt”, parę granatów i parę butelek zapalających, więc to nie tak źle było.”
Bohdan Staniewski wraz ze swoim batalionem walczył na następujących odcinkach: atak na „Basy” róg Narbutta i Kazimierzowskiej, obrona rogu Puławskiej i Odyńca, atak na Dworkową – ośrodek żandarmerii, atak na Narbutta i obrona budynku. Podchorąży Bohdan Staniewski (we wrześniu 1944 roku otrzymał awans) na kilka dni przed upadkiem Mokotowa został postrzelony w lewy obojczyk. Po kapitulacji powstania, do końca kwietnia 1945 roku, przebywał w obozie jenieckim Stalagu X B Sandbostel (numer jeńca 221744).
29 kwietnia 1945 roku obóz jeniecki w Sandbostel został wyzwolony przez Brytyjczyków. W lipcu 1945 roku „Kobuz” został przyjęty do II Korpusu we Włoszech, gdzie rok później ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii (z dniem 1 lipca 1946 roku został mianowany Podporucznikiem Rezerwy Artylerii). Ostatnim transportem, pod koniec 1946 roku przybył do Anglii.
W Wielkiej Brytanii ukończył Polish University College w Londynie. W latach 50 XX wieku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako mierniczy w firmach budowlanych. Podporucznik Bohdan Zygmunt Staniewski ps. „Kobuz” zmarł 1 sierpnia 2008 roku. Został odznaczony między innymi: Krzyżem Walecznych oraz Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Opracował: Mateusz Serwatowski
Bibliografia:
1) 1944.pl
2) pl.wikipedia.org
3) myheritage.pl
4) polskatimes.pl