Tadeusz Łakomski według posiadanych dokumentów, urodził się 17 stycznia 1915 roku, w Krakowie. Można jednak przypuszczać, że jego miejsce urodzenia, to rodzinna miejscowość jego rodziców – Proszowice, w ówczesnym powiecie miechowskim (obecnie jest to powiat proszowicki). Rodzeństwo Tadeusza urodziło się właśnie w tej podkrakowskiej miejscowości; Genowefa Feliksa (ur. 1906), Zenon Stanisław (ur. 1908), Stanisław Józef (ur. 1911 zm. 1911), Alfred Jan (ur. 1917) oraz Jan (ur. 1919).
Jak możemy przeczytać w księgach parafialnych kościoła w Proszowicach, 6 lutego 1905 roku został zawarty związek małżeński pomiędzy: „Leonem Łakomskim mieszczaninem kawalerem lat 26 mającym, synem Romualda i Karoliny z Kubackich, małżonków Łakomskich, mieszczan z Proszowic, urodzonym i mieszkającym w Proszowicach, – I Anielą Kozerską panną lat 19 mającą, córką Sebastiana i Eleonory ze Zbereckich, małżonków Kozerskich mieszczan, urodzoną i mieszkającą w Proszowicach.” Jak widać nic nie wskazuje na to, że rodzina Łakomskich mogłaby wyprowadzić się z Proszowic.
Tadek Łakomski wychował się w rodzinie mieszczańskiej, w której patriotyzm był dość mocno zakorzeniony. Niejaki Andrzej Łakomski, podczas Insurekcji Kościuszkowskiej, odznaczył się męstwem w bitwach pod Racławicami i Szczekocinami. Czy był spokrewniony z Tadeuszem? Tego nie wiadomo. Wiadomo natomiast, że trzynaście lat starszy kuzyn Tadka, urodzony 8 września 1902 roku w Proszowicach Jan Stanisław Sadowski, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Wychowany w podkrakowskich Proszowicach, Tadeusz Łakomski, prawdopodobnie swoją przyszłość wiązał z karierą w Wojsku Polskim (podobnie jak jego kuzyn, Kapitan Jan Stanisław Sadowski). Świadczy o tym posiadany przez niego dyplom ukończenia szkoły podchorążych. Nie udało się ustalić poczynań Podchorążego Łakomskiego w Kampanii Wrześniowej – wiadomo, że 19 września 1939 roku w Litewskiej miejscowości Szyrwinty dostał się do niewoli jenieckiej. W sowieckich obozach jenieckich przebywał do 1941 roku.
30 lipca 1941 roku, na mocy porozumienia Rządu Rzeczpospolitej Polskiej na uchodźstwie oraz Rządu Związku Radzieckiego /układ Sikorski-Majski/, nawiązano stosunki dyplomatyczne. Zawarto porozumienia o wzajemnej pomocy i tworzeniu na terenie ZSRR Armii Polskiej z amnestionowanych obywateli II Rzeczypospolitej. Podchorąży Tadeusz Łakomski dołączył do utworzonej we wrześniu 1941 roku w Tatiszczewie koło Saratowa 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty, która to w sierpniu 1942 ewakuowała się wraz z innymi oddziałami polskimi do Iranu.
W lutym 1944 roku, Podchorąży Tadeusz Łakomski, wraz z 13 Wileńskim Batalionem Strzelców „Rysie” został przetransportowany do południowych Włoch, gdzie mieli się włączyć we walki na Półwyspie Apenińskim. Pierwszym zadaniem „Rysiów” było zluzowanie nad rzeką Sangro 2 Marokańskiej Dywizji Piechoty. Wychowany w Proszowicach Łakomski, wraz z 13 Wileńskim Batalionem Strzelców, uczestniczył w słynnej bitwie o wzgórze Monte Cassino oraz Ankonę – miasto w środkowych Włoszech. 13 października 1944 roku batalion „Rysie” rozpoczął kampanię w Apeninach. Początkowo zajęli pozycje obronne wzdłuż drogi prowadzącej z S. Paulo do Montegranelli. 17 października 13 Wileński Batalion Strzelców przeszedł do ofensywy zdobywając miejscowości C. Conazzero, Santa Sofia oraz Galeata.
Podchorąży Tadeusz Łakomski zginął 19 października 1944 roku w okolicach Santa Sofia-Galeata. Następnego dnia został pochowany na lokalnym cmentarzu w Santa Sofia z którego później został ekshumowany na Polski Cmentarz Wojenny w Bolonii, gdzie do dziś znajduje się jego grób. Został odznaczony między innymi: Krzyżem Walecznych, Medalem Wojska, Gwiazdą Italii, Gwiazdą za Wojnę, Krzyżem za Monte Cassino.
Opracował: Mateusz Serwatowski
Bibliografia:
1) rysie.montecassino.eu
2) krzyz.montecassino.eu
3) montecassino.eu
4) indeksrepresjonowanych.pl
5) polskicmentarzbolonia.pl
6) wbh.wp.mil.pl
7) pl.wikipedia.org
8) genealodzy.pl
9) geneteka.genealodzy.pl
